Się skończył i zaczął

Dobry rok to był. Dobry, nawet lepszy niż. Aż boję się nadeszłego.

Dziś rozmawiałam ze znajomymi o zależności. Wieku, wyobraźni i lęku.

Właściwie czego się bać? Co ma być, będzie.

Co miało być, było.

Co mogło być, a nie było. Widać nie mogło być.

Wolę zamknąć oczy i nie widzieć co może być i co nieuchronnie będzie. Przygotowuję się do tego. Próbuję.

Ale żeby w takim rzewnym nastroju nie kłaść się spać wspomnę dzisiejszą scenkę z fabryki.

Kolega, zapalony rzeźbiarz sylwetki przyniósł miesięcznik z mięśniakami – znaczy, przepraszam, magazyn kulturystyczny. Przejrzał go i, jak zwykle, przyniósł mi go na biurko – do poczytania i pooglądania z rekomendacją – Ten to ma nogi! – I pokazał zdjęcie.

- Matko! Ja bym tego w życiu do domu nie wpuściła. Wybudowałabym budę w ogrodzie!

Podobno się nie znam.